Beschermen

“Ik ga straks in de asbestsanering werken’’ vertelt Ricardo me met een vrolijk gezicht. Na een aantal jaar binnen gezeten te hebben, komt het moment om naar buiten te gaan met rappe schreden dichterbij

. En dan moet er van alles geregeld worden. Woonruimte, schulden, en natuurlijk niet onbelangrijk; werk.

Ricardo hoefde niet lang na te denken over wat voor een soort werk hij wil gaan doen. Hij kiest voor werken in de asbestsanering. Een toevallige keuze is dit niet.

Ricardo vindt dat hij door zijn delict de samenleving in gevaar heeft gebracht. Hij vindt dat zijn handen dingen kapot en vies gemaakt hebben. Nu wil Ricardo schoonmaken was vies is. De samenleving beschermen tegen het gevaar van asbest. Het geeft hem een goed gevoel om dit werk op te pakken. Het heeft iets van boetedoening, vrijwillig.

De jaren die Ricardo gezeten heeft, zijn jaren geweest van bezinning. Hij heeft veel geleerd over zijn karakter, zijn kracht, zijn zwakte, zijn uitdagingen en vooral ook zijn talenten. Zijn nieuwe levensdoel is geworden: goed doen. En daar is Ricardo goed in.

Ik vind het prachtig als mensen tot de ontdekking komen dat gaan in de voetsporen van Jezus een zegen is voor de ander maar zeker ook een zegen is voor jezelf. Je eigen hart komt daarin tot vrede.

Goed doen is een mooi streven van een mens. Maar wat kunnen we onszelf daarin ook teleurstellen. En Ricardo zal dit ook meemaken. Net als ieder mens zal hij falen, zal hij fouten maken.

Ons handelen is gelukkig geen voorwaarde en geen belemmering van Gods liefde voor ons.

Omdat we bij Christus horen, ziet God ons als goede mensen.

God is de asbestsaneerder in ons leven. Hij maakt schoon wat vies is, met gevaar voor eigen leven.
In die voetsporen wilt Ricardo gaan.

Justitiedominee Mirjam